Καλώς ήλθατε στις ΛΙΜΝΕΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ... Αυτό το blog αποτελεί το "ψηφιακό κέντρο" όλων των ΛΙΜΝΙΩΤΩΝ εντός και εκτός Ελλάδος ... Σύντεκνοι, εγγραφείτε σαν αναγνώστες μας και ενδυναμώσετε την διαδικτυακή κοινότητα των Λιμνών.


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΕΘΙΜΟΥ ΚΛΕΙΔΟΝΑ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ / ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


Αγαπητοί συγχωριανοί,
Την Παρασκευή 24-6-2011 και ώρα 19.00 στην κεντρική πλατεία του χωριού των Λιμνών ,πραγματοποιήθηκε η γιορτή του κλείδονα, έθιμο το οποίο αναβίωσε ο Μορφωτικός Σύλλογος των Λιμνών ύστερα από πολλά χρόνια.
  
Για τον εορτασμό αυτού του εθίμου, η όψη της κεντρικής πλατείας άλλαξε με πρωτοβουλία του Μορφωτικού Συλλόγου Λιμνών, όπου τοποθετήθηκε πηγάδι και διάφορα πήλινα πιθάρια με λουλούδια.

Για την ομοιόμορφη αισθητική του τόπου και την αναβάθμιση του χωριού μας, ο Μορφωτικός Σύλλογος επέκτεινε την πλακόστρωση των γύρωθεν δρόμων και τοποθέτησε λουλουδιασμένες γλάστρες σε όλους τους δρόμους του χωριού έξω από το κάθε σπίτι. Τέλος ανέλαβε την πρωτοβουλία και καθάρισε τον ποταμό του χωριού ο οποίος είχε τελευταία γίνει ένας μικρός Αμαζόνιος από την πυκνή βλάστηση και τα σκουπίδια. 


ΕΚΛΕΙΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 154 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ

Μετά από 154 χρόνια έκλεισε το Δημοτικό Σχολείο Λιμνών

Λ. ΚΛΩΝΤΖΑΣ

Μετά από 154 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, το Σχολείο των Λιμνών, αφού άντεξε πολέμους και τρομερά δύσκολες καταστάσεις, έμελε να κλείσει εν καιρώ ειρήνης, αλλά περιόδου οικονομικής καταστροφής της χώρας μας. «Απόψε η αυλαία θα κλείσει οριστικά .Το κουδούνι του Σχολειού μας σήμερα χτύπησε για τελευταία φορά! Θύμα και αυτό που περίφημου μνημονίου και των δύσκολων ωρών που περνάει η Ελλάδα μας! Το Σχολείο μας λειτούργησε με όλες τις κατά καιρούς δύσκολες συνθήκες και έχει προσφέρει πάρα πολλά στην κοινωνία τόσο του χωριού μας όσο και της γύρω περιοχής! Όλοι μας έχουμε διδαχθεί στα θρανία του την αλφαβήτα και πάρα πολλοί είναι αυτοί που συνέχισαν και πέρα απ’ αυτό, διέπρεψαν στην κοινωνία κάνοντας το χωριό μας να είναι υπερήφανο αυτούς. Πολλοί επίσης εκπαιδευτικοί με αγάπη για τα παιδιά, τους δίδαξαν τα πρώτα τους γράμματα…» ανέφερε η πρόεδρος του Τοπικού Διαμερίσματος Λιμνών κ. Ζαχαρούλα Λεμπιδάκη.



Πηγή άρθρου και video : Eφημερίδα ΑΝΑΤΟΛΗ (17/6/2011)
-------------------------------------------------------------------------------------------------

Η τελευταία γιορτή… 

Ο καλοκαιρινός καιρός βοήθησε ώστε όλοι οι συγχωριανοί, μικροί και μεγάλοι, να παρακολουθήσουν την τελευταία γιορτή του Δημοτικού Σχολείου Λιμνών, που μετά από ενάμιση αιώνα λειτουργίας κλείνει οριστικά στο τέλος του σχολικού έτους, λόγω ελλείψεως μαθητών, στα πλαίσια των συγχωνεύσεων των σχολείων.
«Όπως όλοι γνωρίζετε, από του χρόνου δεν θα έχουμε σχολείο στο χωριό μας και ελπίζω κάποια μέρα σε αυτούς τους δρόμους να ξαναντηχήσουν τα βήματα των παιδιών στους ήχους της παρέλασης. Το νιώθουμε όλοι μας ότι τα παιδιά είναι το μέλλον του χωριού και όλοι θα πρέπει να παρέχουμε στα νιάτα ένα καλύτερο μέλλον. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλα τα παιδιά με τα οποία συνεργάστηκα τα επτά χρόνια παραμονής μου στο δημοτικό σχολείο Λιμνών». Με αυτά τα λόγια έκλεισε σεμνά και λιτά τη γιορτή ο δάσκαλος.
Γονείς, ηλικιωμένοι και πρώην μαθητές αποχαιρέτησαν το δάσκαλο και τη δασκάλα με συγκίνηση, εκφράζοντας τη λύπη τους για το σχολείο το οποίο θα ήθελαν σύντομα να ξαναγεμίσει μαθητές, όπως όλα τα χρόνια της μακροχρόνιας πορείας του.
Μετά το τέλος της σχολικής γιορτής ο Μορφωτικός Σύλλογος Λιμνών προσέφερε γλυκά, χυμούς και αναψυκτικά στους μαθητές και σε όσους παραβρέθηκαν στην τελευταία σχολική γιορτή του σχολείου των Λιμνών.

Ιδρύθηκε μετά από ένα μεγάλο σεισμό

Το Σεπτέμβριο του 1856 ημέρα Κυριακή έγινε ένας φοβερός σεισμός που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στις πόλεις και τα χωριά της Κρήτης.
Ένας μεγάλος βράχος κατρακύλησε τότε από την πλαγιά της Αγίας Φωτεινής και σαν από θαύμα σταμάτησε πάνω από το χωριό.
Αργότερα οι κάτοικοι έσπασαν το βράχο και μετέφεραν με κάρα τις πέτρες και έχτισαν το σχολείο των Λιμνών το 1857.

------------------------------------------------------------------------------------------------



Τελευταίο κουδούνι για το σχολείο των Λιμνών μετά από 154 χρόνια


Απόγευμα Πέμπτης 16 Ιουνίου... 
Οι μνήμες του Δημοτικού Σχολείου των Λιμνών σταματούν εδώ, μετά από 154 ολόκληρα χρόνια! Στο προαύλιο του ιστορικού σχολείου των Λιμνών, στο "Κάτω Σχολειό" όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, μας περίμενε μια συγκινητική αποχαιρετιστήρια σχολική εκδήλωση, που όμως δεν έμοιαζε σαν τις άλλες...
Με πρωτοβουλία του Μορφωτικού Συλλόγου των Λιμνών πραγματοποιήθηκε η τελευταία εκδήλωση του σχολείου, μια και δε θα λειτουργήσει ξανά έπειτα από απόφαση του υπουργείου Παιδείας, επειδή ο αριθμός των μαθητών της επόμενης χρονιάς μειώθηκε. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, το 1935 φοιτούσαν στο σχολείο 117 μαθητές, το 1960 υπήρχαν 75 παιδιά και το 1970 οι μαθητές έφταναν τους 49, ενώ το 2011 ήταν μόνο 8 μαθητές!
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Λιμνών κ. Ζαχαρούλα Λεμπιδάκη, η οποία μεταξύ άλλων είπε: «Απόψε η αυλαία θα κλείσει οριστικά. Το κουδούνι του σχολειού μας σήμερα χτύπησε για τελευταία φορά! Θύμα και αυτό που περίφημου μνημονίου και των δύσκολων ωρών που περνάει η Ελλάδα μας! Το σχολείο μας λειτούργησε με όλες τις κατά καιρούς δύσκολες συνθήκες και έχει προσφέρει πάρα πολλά στην κοινωνία τόσο του χωριού μας όσο και της γύρω περιοχής. Όλοι μας έχουμε διδαχτεί στα θρανία του την αλφαβήτα και πάρα πολλοί είναι αυτοί που συνέχισαν και πέρα απ’ αυτό και διέπρεψαν στην κοινωνία κάνοντας το χωριό μας να είναι υπερήφανο γι’ αυτούς. Πολλοί επίσης εκπαιδευτικοί με αγάπη για τα παιδιά τούς δίδαξαν τα πρώτα γράμματα...».

Στη συνέχεια η πρόεδρος ευχαρίστησε τον «τελευταίο» δάσκαλο του σχολείου κ. Χαράλαμπο Τσιώτη για τα έξι χρόνια διδασκαλίας στους μαθητές των Λιμνών και είπε ότι δυστυχώς έτυχε σε εκείνον ο κλήρος για να παραδώσει το κλειδί του σχολείου στο δήμαρχο.

Αναμνήσεις 

 

Τέλος, η πρόεδρος ευχήθηκε στους μαθητές καλή πρόοδο και καλή σταδιοδρομία, ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους και έδωσε το λόγο στο δήμαρχο Αγίου Νικολάου κ. Δημήτρη Κουνενάκη, ο οποίος τίμησε την εκδήλωση με την παρουσία του και είπε τα παρακάτω λόγια στο χαιρετισμό του: «...Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες πρέπει να διατηρήσουμε όλοι την αισιοδοξία μας, την ελπίδα μας και είναι καλό να ζούμε με τις αναμνήσεις μας. Τις αναμνήσεις αυτού του σχολείου, τις αναμνήσεις των ανθρώπων που πέρασαν και που δίδαξαν... Στόχος όλων μας είναι η σωστή εκπαίδευση των παιδιών και γι’ αυτό οι τέσσερεις μαθητές θα μεταφερθούν σε σχολεία της Νεάπολης ή του Αγίου Νικολάου. Ωστόσο εγώ διατηρώ μια ελπίδα και πιστεύω ότι το σχολείο θα ανοίξει πάλι! Αυτό το στηρίζω στην οικονομική και οικοδομική ανάπτυξη που έχει το χωριό συγκριτικά με τα γύρω χωριά. Οι Λίμνες έχουν ενταχθεί στο Δίκτυο "Τα όμορφα χωριά" και σε ένα ακόμη ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Συνεπώς υπάρχει ενδιαφέρον αλλά και παράλληλα ανάπτυξη, και στην πορεία δεν αποκλείεται να υπάρξει και ο ανάλογος αριθμός παιδιών και το σχολείο να πάρει πάλι ζωή!».

Μουσείο

 

Ο κ. Κουνενάκης τόνισε ακόμη ότι το σχολείο πρέπει να παραμείνει ζωντανό στην κοινωνία των Λιμνών και με την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου θα μπορέσει να παραχωρηθεί στο Μορφωτικό Σύλλογο ώστε να το φροντίζει και να το συντηρεί, με στόχο να δημιουργηθεί ένας μουσειακός ιστορικός χώρος με στοιχεία του σχολείου, αλλά και χώρος που θα φιλοξενεί τις εκδηλώσεις του χωριού προς τιμή εκείνων που πέρασαν ως μαθητές αλλά και ως δάσκαλοι.

Ο τελευταίος δάσκαλος



Ο κ. Χαράλαμπος Τσιώτης, που είναι και ο τελευταίος δάσκαλος του χωριού, δήλωσε ότι «η εκδήλωση αυτή είναι πραγματικά μια έκπληξη» για εκείνον, μια και το κρατούσαν όλοι, μαθητές και γονείς, ως επτασφράγιστο μυστικό! «...Όσο δύσκολο είναι σήμερα να χτιστεί ένα σχολείο... τόσο εύκολο ήταν τότε. Άλλες εποχές, μόνοι τους οι άνθρωποι κουβάλησαν τις πέτρες και έχτισαν το σχολείο για να μάθουν γράμματα τα παιδιά τους. Τότε δε χρειάζονταν οι σημερινές πολύπλοκες εγκρίσεις, αρκούσε μόνο η αγάπη και το μεράκι των κατοίκων...». Με αυτά τα σοφά λόγια αποχαιρέτησε τις Λίμνες και τους μαθητές ο δάσκαλος.

Οι μικροί μαθητές αποχαιρέτησαν τη σχολική χρονιά απαγγέλλοντας ένα ποιηματάκι που είχε ως θέμα το κλείσιμο του σχολείου, ενώ στη συνέχεια απηύθυναν χαιρετισμούς ο πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Λιμνών κ. Νεκτάριος Τσιχλής, ο παπά-Καλιωράκης, ο παλιότερος δάσκαλος κ. Μιχάλης Τουτουδάκης, ο οποίος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γεμάτα αναμνήσεις δάκρυά του, και ο παπά-Λαζαράκης με τους υπέροχους στίχους του που συγκίνησε ιδιαίτερα όλους τους παρευρισκόμενους.
Η τόσο ξεχωριστή αλλά και συγκινητική εκδήλωση έκλεισε με την απονομή αναμνηστικών πλακετών και δώρων που είχε ετοιμάσει ο Μορφωτικός Σύλλογος Λιμνών και ο Δήμος Αγίου Νικολάου, τα οποία απένειμε ο δήμαρχος κ. Δημήτρης Κουνενάκης στο δάσκαλο του χωριού κ. Χαράλαμπο Τσιώτη. Επίσης ο Σύλλογος προσέφερε στους μαθητές μία λευκή μπλουζίτσα με τυπωμένη μια αναμνηστική φωτογραφία των παιδιών με το δάσκαλο αλλά και άλλα όμορφα δωράκια.
Ακόμη οι κυρίες Πόπη Λεμπιδάκη και Ευαγγελία Κουνάλη, παλιές μαθήτριες του σχολείου των Λιμνών, απήγγειλαν στίχους με τις αναμνήσεις από το σχολείο και φυσικά όπως πάντα είχαν ετοιμάσει ένα όμορφο παραδοσιακό μπουφέ με σπιτικά εδέσματα, τα οποία προσφέρθηκαν με αγάπη και χαμόγελο σε όλους.

Η ιστορία 

 
Το Σεπτέμβριο του 1856 συνέβη ένας φοβερός σεισμός στην Κρήτη. Ο σεισμός είχε προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στις πόλεις και τα χωριά. Τότε, ένας μεγάλος βράχος κατρακύλησε από την πλαγιά της Αγίας Φωτεινής και σαν από θαύμα σταμάτησε πάνω από το χωριό. Οι κάτοικοι, αφού έσπασαν τον βράχο, μετέφεραν με κάρα τις πέτρες και έχτισαν το σχολείο των Λιμνών το 1857!

Πηγή άρθρου : Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ (18/6/2011)

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΣΑΤΥΡΙΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ


Όταν γεράσει ο άνθρωπος, μειώνεται το φως του.
Θαρρεί πως κατουρεί μακριά, μα κατουρεί ομπρός του.

Η αρρώστια των πουλερικών, μ' έχει απασχολήσει.
Μη μου ψοφήσει το δικό μου, που μού 'δωσε η φύση.

Απ' όλα τα τετράποδα μ' αρέσει το κρεβάτι.
Δεν είναι πιο καλή δουλειά, απ' τό καλό ραχάτι.

Στο τέσσερα επί τέσσερα, θα βάλω παραπέτι.
Όντε θα κάνω τσι σπινιές, ο σκύλος να μη πέφτει.

Αγόρασα ένα φορτωτή, με οροφή κομμένη.
Για να μπορεί με άνεση, στσι τράπεζες να μπαίνει.

Πέθανε συ κι ας μη νογάς, αν θα σε συλλογιούνται.
Και τα μωρά πορεύονται κι οι χήρες κυβερνιούνται.

Ετούτηνε την εποχή, μην περιμένεις γάμο.
Γιατί ακρίβηνε η ζωή και μπουνταλιές δεν κάνω.

Το να γενεί κανείς παππούς, αυτό δεν είναι πράμα.
Το να κοιμάσαι με γιαγιά, είναι μεγάλο δράμα.

Άμα τη δεις την κοπελιά και 'χει πολύ αέρα,
στείλ' τηνε στο διάολο κι ακόμα παραπέρα.

Το μαύρο καλό πουκάμισο, το πήρα απ' του Αρμάνι.
Σαρανταδυό χιλιάρικα το ........ κάνει.

Την πεθερά μου μια βραδιά στον ύπνο μου την είδα.
Και νόμιζα πως πάλευα με τη Λερναία Ύδρα.

Σαν τη θωρείς την κοπελιά κι όλο γυρεύει χάδια,
να ξέρεις πως τα κέρατα βγάζουνε παρακλάδια.

Τη μαντινάδα δυο φορές, ποτέ σου μην τη λέεις.
Γιατί θαρρούν οι κοπελιές, πως άλλες δεν κατέεις.

Αγάπε με να σ' αγαπώ, με αγάπη εμείς να ζούμε.
Μα αν μ' αγαπάς αγάπη μου, σκάσε να κοιμηθούμε!

Κακό είναι συναπάντημα, να δεις παπά μπροστά σου.
Μα πιο κακό είναι το πρωί, να δεις την πεθερά σου.

Την πεθερά μου βάλτε τη πάνω στον Ψηλορείτη.
Για να την βλέπουν οι οχτροί να σκιάζονται την Κρήτη!

Άλλος τη θέλει όμορφη. Άλλος τη θέλει να 'χει.
Κι άλλος κλείνει τα μάτια του και παίρνει όποια λάχει.

Ανάθεμά τη τη ρακή ίντα 'ναι αυτό που κάνει,
κι όταν την πίνω γίνεται το πάτωμα ταβάνι.

Καλιά 'ναι να σου παίξουνε με το πιστόλι δέκα.
Παρά να πας να παντρευτείς μία γλωσσού γυναίκα.

Ήθελα να 'μουνα χοχλιός, να 'ρθω στη γειτονιά σου.
Να γράφω με το σάλιο μου στις πέτρες τ' όνομά σου.

Την πεθερά μου θέλω να δω, στα χασαπιά σφαγμένη.
Με το κιλό να την πουλούν, κανείς να μην την παίρνει.

Εξήντα μήνες σ' αγαπώ, σύνολο πέντε χρόνια.
Και λεμονιές να φύτευα θα έκοβα λεμόνια.

Τέτοια ντροπή δεν την μπορώ και την καρδιά μου καίει.
Με τι ψυχή με άφησες, για έναν Εγγλέζο γκέι;

Ήθελα να 'σουνα κεφτές και να 'μουν το τηγάνι.
Να δεις η φλόγα του σεβντά, κάψιμο που το κάνει.

Εγώ παρέα με γιατρό και με παπά δεν κάνω.
Ο ένας θέλει να πονώ κι ο άλλος ν' αποθάνω.

Ποιος κερατάς σου έκανε, στενό το φόρεμα σου;
Να μην χωρεί η χέρα μου, να πιάσει τα βυζιά σου;

Εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει.
Ένα βαρέλι ζάχαρη, πόσους φραπέδες βγάζει;

Εσύ είσαι μικρή μου όμορφη, μα εν πάση περιπτώσει.
Να δούμε κι ο πατέρας σου, ίντα λεφτά θα δώσει.

Πως μ' αγαπάς το διάβασα σ' ενός αρνιού τη σπάλα.
Μα εγώ για να βεβαιωθώ, θα πάω να σφάξω κι άλλα.

Κι εκεί που σ' είχα απέναντι και μ' άπλωνες το χέρι,
ξύπνα μου λέει μια φωνή, και πήγε μεσημέρι!

Aν μάθω ότι παντρεύτηκες και άλλον ότι πήρες,
θα σκοτωθώ Kατερινιώ, με δυο καφάσια μπίρες!

Όταν στο σπίτι μου κοντά, η πεθερά ζυγώνει,
με πιάνει σοκ αλλεργικό και παίρνω κορτιζόνη.

Μαντινάδες : Nίκος Μαρκάτος

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

ΠΑΛΙΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ

Αγαπητοί συγχωριανοί,
σε λίγες ημέρες τα σχολεία σταματούν την λειτουργία τους για τις καλοκαιρινές διακοπές των εκπαιδευτικών και των μαθητών τους.
Αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία για να δείξουμε κάποιες παλιές μαθητικές φωτογραφίες, περασμένων αθώων εποχών, με πρωταγωνιστές εσάς τους Λιμνιώτες στο σχολείο των Λιμνών. 
(Σε περίπτωση που γνωρίζετε κάποιο από τα μη οικονιζόμενα πρόσωπα ή έχουμε δώσει λάθος ονόματα σε κάποιους, παρακαλώ να μας ενημερώσετε).

1960-62 : Εκδήλωση στο τέλος της σχολικής χρονιάς με δάσκαλο τον Πεδιαδίτη, στο μέσον  ο παπάς με τα γυαλιά είναι ο παπά Βαγγέλης  άλλος παπάς είναι ο Εμμ. Καλιωράκης  και δίπλα του με τα γυαλιά είναι ο Αλέκος ο Βαρδαβάς και ο μικρός στην ποδιά του είναι ο Μανόλης Πεδιαδίτης. Πίσω και όρθια είναι η Ευαγγελία Κουνάλη, στην άκρη της φωτογραφίας στα δεξιά ο Ιωάννης Κουνάλης. Δίπλα του, οι νεαροί είναι οι : Κωστής Δεμέτζος του Νικήστρατου, Βαγγέλης Eυαγγελινάκης, ο αδελφός του Μιχάλης και ο Μανόλης του ταχυδρόμου.


1961 : Μάθημα Αποταμίευσης με κουμπαρά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. 
Όρθιοι είναι  ο δάσκαλος ο Πεδιαδίτης, ο παπάς Καλιώρης  και ο Αλέκος Βαρδαβάς. 
Στα θρανία από αριστερά στο πρώτο θρανίο ο Μανόλης Μυλωνάκης του Αθανάση με τον Γιάννη του Μανόλη του Βλάση. 
Στο πίσω θρανίο ο Μανόλης του Καφαντάρη.  Πίσω πρέπει να είναι ο Μιχάλης του ταχυδρόμου και στο τελευταίο θρανίο ο Μανόλης Μαστοράκης του Γιαμάκη του Γιώργη. 
Στην άλλη σειρά θρανίων ειναι ο Μανόλης του Αβράμη (Λυράκη) και η Δόξα του ταχυδρόμου πίσω είναι ο γιός του Λαζαροδημήτρη  με την Ελένη του κουρέα του Τσιχλαντώνη. 
Μια μικρή υποψία οτι στο τέταρτο θρανίο στη δεξιά σειρα είναι ο Μανόλης Πεδιαδίτης και πίσω του η κόρη της Κατίνας Ζουλινάκη.


αγνώστου ημερομηνίας : 
 Όρθιοι ξεκινώντας από αριστερά ο Μιχάλης Κουνάλης, ο Μανόλης Μαυροφόρος, ο Βαγγέλης Ευαγγελινάκης, ο Γιώργης  Βαρδαβάς (του Αλέκου), ο Δημήτρης Ζαχαράκης, ο Νίκος Μυλωνάκης,  ο Γιώργος Λεμπιδάκης,  ο Μανόλης Ευαγγελινάκης.
Καθιστοί από αριστερά : ο Μιχάλης Δεμετζός, ο Θεμιστοκλής Χαλκιαδάκης, ο Θεοχάρης Σφακιωτάκης (του Παπά Βαγγέλη)
Στην πόρτα διακρίνεται η Κατίνα Κουνενάκη.

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

ΛΙΜΝΕΣ : ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΛΙΜΝΕΣ: Ένα παραδοσιακό χωριό της Κρήτης
Του Κωστή Παπαγεωργίου


Η σκάφη του Μεραμπέλου

Στην καταπράσινη κοιλάδα της επαρχίας Μεραμπέλου που περιβάλλεται από τα βουνά Αφέντης, Σταυρός, Κάδιστον Όρος και Καβαλαρά βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό Λίμνες σε μικρή απόσταση από τον Αγιο Νικόλαο και τη Νεάπολη.

Η ονομασία Μεραμπέλο η Μιραμπέλο, λέγεται ότι οφείλεται σε ένα Βενετό αξιωματούχο, ο οποίος όταν αντίκρισε την ομορφιά της κοιλάδας είπε στη συνοδεία του: «Mira bello!»

Η κοιλάδα ονομάζεται και Σκάφη του Μεραμπέλου ονομασία που οφείλεται στη μορφολογία της περιοχής. Στις δυτικές πλαγιές των βουνών βρίσκονται τα χωριά Βρύσες και Χουμεριάκο.

Από την τοποθεσία «Μάχα», στ' ανατολικά, απλώνεται μια πανοραμική θέα ολόκληρης της περιοχής. Εδώ συναντούμε και το σπηλαιώδη ναό της Αγίας Φωτεινής.


Ιστορικά στοιχεία

Η πρώτη επίσημη αναφορά του χωριού γίνεται σε έγγραφο του 1248 με την ονομασία Limene.
Στο έγγραφο αυτό της πρώτης βενετικής περιόδου αναφέρεται ότι το μισό χωριό αποδίδει σε φόρους 33 υπέρπυρα.

Το 1577 αναφέρεται το χωριό Λίμνες στην επαρχία Μεραμπέλου από τον Βενετό μηχανικό Φραγκίσκο Μπαρότση και στην απογραφή του Πέτρου Καστροφύλακα το 1583 είχε 587 κατοίκους.

Οι Λίμνες ήταν ένα από τα μεγάλα χωριά της επαρχίας Μεραμπέλου την περίοδο εκείνη σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό.

Στην απογραφή που έκαναν οι τούρκοι το 1671 το χωριό αναφέρεται με την ονομασία Limyez με 78 χαράτσα. Τους κεφαλικούς δηλαδή φόρους που επέβαλαν οι Τούρκοι στους Κρητικούς, από τους οποίους εξαιρούσαν τους κληρικούς, τους ανάπηρους και τα παιδιά.

Το 1874, στη διάρκεια της Αιγυπτιακής κατοχής της Κρήτης που διήρκεσε από το 1830 μέχρι το 1840, οι Λίμνες αναφέρονται μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής με την ονομασία Lemnes με 80 κρητικές και 80 τουρκικές οικογένειες.

Εκείνη την περίοδο οι περισσότεροι Τούρκοι κατοικούσαν στο Χουμεριάκο.
Το 1881 οι Λίμνες υπάγονται διοικητικά στο Δήμο Χουμεριάκου και είχαν 796 κατοίκους μαζί με τα μετόχια που βρίσκονταν στα ανατολικά του χωριού και από το 1920 αποτέλεσαν έδρα της ομώνυμης κοινότητας.


Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

Προς τα νότια του χωριού ανάμεσα στους ελαιώνες βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες διαφορετικών τεχνοτροπιών του 14ου και 15ου αιώνα.

Τα τελευταία χρόνια αναδείχθηκε σε προσκύνημα της περιοχής, με την ευλάβεια και την φροντίδα κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι με την ηθική και υλική συμπαράσταση των χριστιανών την ανακαίνισαν εκ θεμελίων, φρόντισαν τον περιβάλλοντα χώρο και ανέδειξαν το ιερό αυτό μνημείο.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, μετά την Πεντηκοστή περιόδευσε και εκχριστιάνισε ολόκληρη τη Μικρά Ασία και ιδιαίτερα την Έφεσο. Στην Πάτμο όπου εξορίστηκε με τον πιστό μαθητή του Πρόχορο, οραματίσθηκε την Αποκάλυψη που αποτελεί το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Αργότερα κοιμήθηκε στην Έφεσο όπου βρίσκεται και ο τάφος του.


Η Αγία Μαρίνα

Στη βόρεια πλευρά των Λιμνών βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του χωριού που τιμάται στην Αγία Μαρίνα, ο οποίος ήταν μοναστηριακός ναός όπως μας πληροφορεί μία εντοιχισμένη επιγραφή στην οποία αναφέρεται:
«ΟΔΕ ΝΑΟΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΘΕΙΣ 1831
ΑΝΩΚΟΔΟΜΗΘΗ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΘΕΙΣ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1938»

Μέσα από τα στενά γραφικά δρομάκια των Λιμνών προχωρούμε προς το κέντρο του οικισμού όπου δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Σε παλαιότερα χρόνια αυτά τα δρομάκια έσφυζαν από ζωή. Υπήρχαν εδώ πολλά μικρομάγαζα με ράφτες, πεταλωτές, χαλκιάδες, σκαλιστές και σαμαράδες. Κι ακόμη τερζήδες, καλαθοποιοί και τα βράδια οι λυράρηδες πρωτοστατούσαν στις καντάδες.


Ο Ιερομόναχος Εφραίμ

Φιλήσυχοι και καλοί χριστιανοί οι κάτοικοι των Λιμνών άφηναν όλες τις δουλειές την Κυριακή και όλη η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία με την πρώτη καμπάνα.

Σ' αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε ο Ιερομόναχος Εφραίμ ή Χατζή Πατέρας όπως τον έλεγαν οι χωριανοί του, οι οποίοι τον θεωρούν άγιο και τιμούν τη μνήμη του στην εκκλησία της Υπαπαντής του Σωτήρος.

Το γόνιμο πνευματικό του έργο, η επίδραση του κηρύγματός του αλλά και οι θαυματουργικές του επεμβάσεις έκαναν τον ιερομόναχο Εφραίμ πνευματικό οδηγό πολλών ανθρώπων που πρόστρεχαν σ' αυτόν για να λάβουν ψυχική και σωματική υγεία.


Ο σεισμός του 1856

Το χωριό Λίμνες έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακό, καθώς διατηρεί τα αυθεντικά στοιχεία της λαϊκής αρχιτεκτονικής της περιοχής. Στενά δαιδαλώδη δρομάκια με χαμηλά σπίτια χτισμένα από την πέτρα του τόπου, που τα περισσότερα επικοινωνούσαν μεταξύ τους και διευκόλυναν τη φυγή των κατοίκων στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Το Σεπτέμβριο του 1856 ημέρα Κυριακή έγινε ένας φοβερός σεισμός που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στις πόλεις και τα χωριά της Κρήτης.

Ένας μεγάλος βράχος κατρακύλησε τότε από την πλαγιά της Αγίας Φωτεινής και σαν από θαύμα σταμάτησε πάνω από το χωριό. Αργότερα οι κάτοικοι έσπασαν το βράχο και μετέφεραν με κάρα τις πέτρες και έχτισαν το σχολείο των Λιμνών το 1857.

Σ' εκείνο το σεισμό τραυματίσθηκε και ο ιερομόναχος Εφραίμ όταν έπεσε η πόρτα του σπιτιού του και τον χτύπησε στο κεφάλι, χάνοντας τις αισθήσεις του.

Στολίδι της περιοχής των Λιμνών είναι και οι ανεμόμυλοι που για πολλά χρόνια με τη δύναμη του αέρα άλεθαν τα σιτηρά της περιοχής. Τέτοιοι ανεμόμυλοι υπήρχαν στη βόρεια και τη νότια πλευρά του χωριού και λειτουργούσαν ανάλογα με τον καιρό. Σήμερα αποτελούν ξεχωριστό παραδοσιακό στοιχείο της περιοχής.

Οι Λίμνες αποτελούν δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Αγίου Νικολάου και εκατοντάδες ξένοι τουρίστες επισκέπτονται τον παραδοσιακό οικισμό του χωριού κατά τους θερινούς μήνες, για να γνωρίσουν τον τρόπο ζωής στην παλιά Κρήτη και να απολαύσουν την παραδοσιακή φιλοξενία των ανθρώπων του χωριού.

Πηγή : Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ του Ηρακλείου (28/2/2011)